[1]. «الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ‏ قَالَ لِی أَبُوعَبْدِاللَّهِ{علیه السلام} إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ زُفَّتْ أَرْبَعَةُ أَیَّامٍ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ کَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا یَوْمُ الْفِطْرِ وَ یَوْمُ الْأَضْحَى وَ یَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ یَوْمُ غَدِیرِ خُمٍّ وَ یَوْمُ غَدِیرِ خُمٍّ بَیْنَ الْفِطْرِ وَ الْأَضْحَى وَ یَوْمِ الْجُمُعَةِ کَالْقَمَرِ بَیْنَ الْکَوَاکِبِ...‏» (إقبال‌الأعمال (ط - القدیمة)، ج‏1، ص466).

[2]. «عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ قَالَ‏ کُنَّا عِنْدَ الرِّضَا{علیه السلام} وَ الْمَجْلِسُ غَاصٌّ بِأَهْلِهِ فَتَذَاکَرُوا یَوْمَ الْغَدِیرِ فَأَنْکَرَهُ بَعْضُ النَّاسِ فَقَالَ الرِّضَا{علیه السلام}: حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ{علیه السلام} قَالَ: إِنَّ یَوْمَ الْغَدِیرِ فِی السَّمَاءِ أَشْهَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْفِرْدَوْسِ الْأَعْلَى قَصْراً لَبِنَةٌ مِنْ ذَهَبٍ وَ لَبِنَةٌ مِنْ فِضَّةٍ فِیهِ مِائَةُ أَلْفِ قُبَّةٍ مِنْ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ وَ مِائَةِ أَلْفِ خَیْمَةٍ مِنْ یَاقُوتٍ أَخْضَرَ تُرَابُهُ الْمِسْکُ وَ الْعَنْبَرُ فِیهِ أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ نَهَرٌ مِنْ خَمْرٍ وَ نَهَرٌ مِنْ مَاءٍ وَ نَهَرٌ مِنْ لَبَنٍ وَ نَهَرٌ مِنْ عَسَلٍ حَوَالَیْهِ أَشْجَارُ جَمِیعِ الْفَوَاکِهِ عَلَیْهِ طُیُورٌ أَبْدَانُهَا مِنْ لُؤْلُؤٍ وَ أَجْنِحَتُهَا مِنْ یَاقُوتٍ تَصُوتُ بِأَلْوَانِ الْأَصْوَاتِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْغَدِیرِ وَرَدَ إِلَى ذَلِکَ الْقَصْرِ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ یُسَبِّحُونَ اللَّهَ وَ یُقَدِّسُونَهُ وَ یُهَلِّلُونَهُ فَتَطَایَرُ تِلْکَ الطُّیُورُ فَتَقَعُ فِی ذَلِکَ الْمَاءِ وَ تَتَمَرَّغُ عَلَى ذَلِکَ الْمِسْکِ وَ الْعَنْبَرِ فَإِذَا اجْتَمَعَتِ الْمَلَائِکَةُ طَارَتْ تِلْکَ الطُّیُورُ فَتَنْفُضُ ذَلِکَ وَ إِنَّهُمْ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ لَیَتَهَادَوْنَ نِثَارَ فَاطِمَةَ؟سها؟ فَإِذَا کَانَ آخِرُ الْیَوْمِ نُودُوا انْصَرِفُوا إِلَى مَرَاتِبِکُمْ فَقَدْ أَمِنْتُمْ مِنَ الْخَطَإِ وَ الزَّلَلِ إِلَى قَابِلٍ فِی مِثْلِ هَذَا الْیَوْمِ تَکْرِمَةً لِمُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ ؟سهما؟. ثُمَّ الْتَفَتَ فَقَالَ لِی: یَا ابْنَ أَبِی نَصْرٍ أَیْنَ مَا کُنْتَ فَاحْضُرْ یَوْمَ الْغَدِیرِ عِنْدَ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ{علیه السلام} فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَغْفِرُ لِکُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ ذُنُوبَ سِتِّینَ سَنَةً وَ یُعْتِقُ مِنَ النَّارِ ضِعْفَ مَا أَعْتَقَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ لَیْلَةِ الْفِطْرِ وَ لَدِرْهَمٌ فِیهِ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ لِإِخْوَانِکَ الْعَارِفِینَ وَ أَفْضِلْ عَلَى إِخْوَانِکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ سُرَّ فِیهِ کُلَّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ. ثُمَّ قَالَ: یَا أَهْلَ الْکُوفَةِ لَقَدْ أُعْطِیتُمْ خَیْراً کَثِیراً وَ إِنَّکُمْ لَمَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِیمَانِ مُسْتَذَلُّونَ مَقْهُورُونَ مُمْتَحَنُونَ یُصَبُّ الْبَلَاءُ عَلَیْهِمْ صَبّاً ثُمَّ یَکْشِفُهُ کَاشِفُ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ وَ اللَّهِ لَوْ عَرَفَ النَّاسُ فَضْلَ هَذَا الْیَوْمِ بِحَقِیقَتِهِ لَصَافَحَتْهُمُ الْمَلَائِکَةُ فِی کُلِّ یَوْمٍ عَشْرَ مَرَّاتٍ وَ لَوْ لَا أَنِّی أَکْرَهُ التَّطْوِیلَ لَذَکَرْتُ فَضْلَ هَذَا الْیَوْمِ وَ مَا أَعْطَاهُ اللَّهُ لِمَنْ عَرَفَهُ مَا لَا یُحْصَى بِعَدَد» (إقبال الأعمال، ج‏1، ص 468)؛ ترجمه: «حضرت امام رضا{علیه السلام} گفتند: پدر من از پدرش روایت کرده است که: روز غدیر در آسمان‏ها مشهورتر است از روى زمین، خداوند تعالى در بهشت فردوس قصرى دارد که یک خشت آن نقره، و یک خشت آن از طلاست، و در آن صدهزار قبه (اطاقى که سقف آن به شکل گنبد مستدیر است) و صدهزار خیمه از یاقوت سبز است، خاک آن مشک و عبیر است، و در آن چهار نهر است: نهرى است از خمر (شراب مست‌کننده) و نهرى است از آب، و نهرى از شیر، و نهرى است از عسل. در اطراف و جوانب آن قصر درختانى است که همه‌گونه میوه‌ها را دارند، و بر آن‌ها پرندگانى است که بدن‏هایشان از لؤلؤ و بال‌هایشان از یاقوت است، و به انواع نغمه‏ها و آوازها نغمه‏سرائى دارند. چون روز غدیر شود اهل آسمان‏ها داخل این قصر مى‏شوند، و خداوند را تسبیح و تقدیس مى‏نمایند، و تهلیل مى‏گویند. آنگاه این مرغان به پرواز درمى‏آیند، و خودشان را در آب مى‏افکنند و سپس از آب بیرون آمده، و بدن‏های تروتازه خود را در آن مشک و عبیر مى‏مالند. و چون فرشتگان جمع شوند، همه این مرغان به پرواز مى‏آیند، و آن مشک و عبیر بدن خود را، بر آنان مى‏پاشند، و آن ملائکه در آن روز آنچه بر سر فاطمه؟عها؟ نثار شده است، براى همدیگر به رسم هدیه مى‏برند .چون روز غدیر به پایان مى‏رسد، ندایى به آنان مى‏رسد: برگردید! و در منازل و مراتب خود مستقر گردید! خداوند به جهت گرامی‌داشتى که براى محمد و على ؟سهما؟ نموده است، شما را از هر خطرى و از هر لغزشى، تا سال دیگر چنین روزى در مصونیت و امن قرار داده است‏. و سپس‌ حضرت‌ رضا{علیه السلام} رو کردند به‌ من‌ و گفتند: ای‌ پسر أبونصر! هر کجا باشی‌ در روز عید غدیر خود را در نزد أمیرالمؤمنین‌{علیه السلام}‌ حاضر کن‌ ! زیرا خداوند در آن‌ روز گناه‌ شصت‌سالۀ هر مرد مؤمن‌ و هر زن‌ مؤمنه‌ و هر مرد مسلم‌ و هر زن‌ مسلمه‌ را می‌آمرزد و از آتش‌ آزاد می‌کند دو برابر آنچه‌ را که‌ در ماه‌ رمضان‌ و شب‌ قدر و شب‌ فطر آزاد کرده‌ است. و یک‌ درهم‌ انفاق‌ در آن‌ روز برای‌ برادران‌ عارف‌ خود در مقابل‌ هزار درهم‌ است‌ و در این‌ روز احسان‌ خودت‌ را بر برادرانت‌ زیاد کن‌ و هر مرد مؤمن‌ و زن‌ مؤمنه‌ای‌ را شاد کن‌. و سپس‌ فرمود: ای‌ اهل‌ کوفه‌! به‌ شما خیر کثیری‌ داده‌ شده‌ است‌ و شما از کسانی‌ هستید که‌ خداوند دل‌های‌ آن‌ها را به‌ ایمان‌ آزمایش‌ کرده‌ است‌ و پیوسته‌ در تحت‌ سیطره‌ و قدرت‌ ذلیل‌ و مقهور و مورد امتحان‌ و بلا بوده‌اید و بلا بر شما از جوانب‌ می‌ریزد و سپس‌ کاشف‌ الکرب‌ العظیم‌ آن‌ بلا را بر می‌دارد. سوگند به‌ خدا که‌ اگر مردم‌ فضلیت‌ روز غدیر را به‌ حقیقت‌ آن‌ بدانند ملائکه‌ هر روز با آن‌ها ده‌ بار مصافحه‌ می‌کنند. اگر خوف تطویل نبود، هر آینه ذکر مى‏‌کردم از فضیلت این روز و رتبه‏هایى که حق -سبحانه و تعالى- به عارفان این روز، آن مقدار که کسى حساب آن را نتواند کند، عطا فرموده است.»