روز یازدهم: تلاوت مسبحات[1]
نجات با تسبیح
<فَلَوْ لا أَنَّهُ کانَ مِنَ الْمُسَبِّحینَ 143 لَلَبِثَ فی بَطْنِهِ إِلى یَوْمِ یُبْعَثُونَ>[2]
«اگر او از تسبیحکنندگان نبود، (143) بىتردید تا روزى که مردم برانگیخته مىشوند در شکم ماهى مىماند.»
تلاوت مسبحات
«قَالَ أَبو جَعْفَرٍ{علیه السلام}: مَنْ قَرَأَ الْمُسَبِّحَاتِ کُلَّهَا قَبْلَ أَنْ یَنَامَ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یُدْرِکَ الْقَائِمَ وَ إِنْ مَاتَ کَانَ فِی جِوَارِ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ{صلوات الله علیه}.»[3]
«امام‌باقر{علیه السلام} فرمود: کسی که تمام مسبحات را شب‌ها قبل از خوابیدن بخواند، نمی‌میرد مگر اینکه امام‌زمان؟عج؟ را درک کند؛ و اگر بمیرد در کنار پیامبر اکرم{صلوات الله علیه} خواهد بود.»
علامه طباطبایی{رحمة الله علیه}
طلبه‌ای جوان برای مرحوم علامه نامه‌ای به این مضمون نوشت: درخواستم از شما این است که بفرمایید به چه اعمالى دست بزنم تا بر نفس مسلط شوم و سعادت بر من حکومت کند؟
ایشان در پاسخ مرقوم فرمود: لازم است همتى برآورده، توبهاى نموده، به مراقبه و محاسبه پردازید؛ به این نحو که هر روز صبح قصد جدى کنید که در هر عملى که پیش آید، رضاى خداوند متعال را مراعات خواهم کرد. همین حال را تا وقت خواب ادامه خواهید داد... و هر شب پیش از خواب اگر توانستید سُوَر مسبحات -یعنى سوره «حدید» و «حشر» و «صف» و «جمعه» و «تغابن»- را بخوانید و اگر نتوانستید، تنها سوره حشر را بخوانید! پس از بیست‌روز حالات خود را براى بنده در نامه بنویسید! ان‌شاء‌الله موفق خواهید بود![4]
٭٭٭
کرد تسبیح حق از حکم وجود
در سماوات و زمین شیئى که بود
هست در تسبیح ذاتش هرچه هست
هستى این ممکنات از فوق و پست
غالب و داناست او بر ماسِوا
باشد او را شاهى ارض و سما
زنده گرداند، بمیراند مدام
قدرتش باشد به هر چیزى تمام[5]
تلاوت قبل از خواب
نقل شده است که پیامبر اکرم{صلوات الله علیه} شب‌ها نمی‌خوابید مگر بعد از خواندن مسبحات؛ روزی ایشان به اصحاب فرمود: در این سوره‌ها آیه‌ای وجود دارد که برتر از هزار آیه است. از ایشان سؤال شد: مسبحات کدام سوره‌ها هستند؟ حضرت فرمود: سوره حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن.[6]
٭٭٭
«اللَّهُمَّ إِنِّی أُومِنُ بِوَعْدِکَ وَ أُوفِی بِعَهْدِکَ اللَّهُمَّ أَمَانَتِی أَدَّیْتُهَا وَ مِیثَاقِی تَعَاهَدْتُهُ لِتَشهَدَنی بِالْمُوَافَاةِ اللَّهُمَّ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ وَ عَلَى سُنَّةِ نَبِیِّکَ... فَاقْبَلْ سُبْحَتِی وَ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی.»[7]
«خدایا! همانا من به وعده‌هایت ایمان دارم و به عهدت وفادارم؛ خدایا! امانت و پیمانت را ادا کردم تا اینکه مرا در تصدیق کتاب و سنت پیامبرت یاری کند... تسبیحم را قبول فرما و مرا ببخش و مورد رحمت قرار ده!»
[1]. مراد سوره‌هایی است که با «سَبَّحَ، یُسَبِّحُ» آغاز می‌شود که عبارتند از: حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن؛ برخی سوره اعلی را نیز جزو مسبحات می‌دانند.
[2]. الصافات، 143 و 144.
[3]. الکافی، ج2، ص620.
[4]. رساله لب‌اللباب، ص361.
[5]. تفسیر صفی، ص744.
[6]. برگرفته از: مستدرک‌الوسائل، ج4، ص289.
[7]. مصباح‌المتهجّد، ج2، ص680.