از حضورتان خواهش می‌کنم در مورد کتاب فروغ شهادت و جایگاه حضرت سیدالشهدا{علیه السلام} در سیر و سلوک توحیدی و نگاهی که در مکتب تربیتی ملا حسین قلی{رحمة الله علیه} در این زمینه وجود دارد، توضیحاتی بفرمایید.

کتاب فروغ شهادت، در میان آثار مرحوم استاد سعادت‌پرور جایگاه خاصی دارد و تا جایی که به خاطر دارم فروغ شهادت جزو اولین آثار بعد از کتاب جلوۀ نور است. کتاب‌هایی مانند جمال آفتاب و کتاب های دیگر را ایشان همین‌طور در بین کتاب‌های دیگر انجام می‌دادند. در مورد چرایی تألیف این کتاب، همان طور که خود ایشان اشاره می‌کنند، دو جهت وجود داشته است: اولاً ایشان می‌خواستند مقامات معنوی و جایگاه مقام نوری سیدالشهدا{علیه السلام} را در واقعۀ عاشورا معرفی کنند.

ثانیاً سیرۀ بسیاری از بزرگان ما بوده است که برای برکت پیدا کردن آثار و فعالیت‌های علمی و به طور کلی عمرشان، می‌خواستند -به تعبیر ایشان در پایان کتاب- به گونه‌ای، ابراز نوکری و غلامی در درگاه سیدالشهدا{علیه السلام} کنند. حتی در فضاهای اقتصادی هم کسانی که کار اقتصادی می‌کنند، بخشی از مال خود را به عنوان برکت مال، برای سیدالشهدا{علیه السلام} هزینه می‌کنند. ایشان نیز همین قصد را داشته‌اند. کما اینکه در پایان کتاب فرموده‌اند: «من این اثر را ولو که بسیار ناچیز و ناقابل است، در ارتباط با سیدالشهدا{علیه السلام} نوشتم بلکه گوشه‌چشمی که حضرت به جون کردند به من هم بکنند».[1] بنابراین نوشتن این کتاب، این دوجهت را داشت. یک جهت، همان هدفی که در همۀ کتاب های ایشان دیده می‌شود و آن نشان دادن جهات معنوی و سلوکی اولیای الهی است؛ مثل جلوۀ نور دربارۀ حضرت صدیقۀ طاهره؟س؟، ظهور نور دربارۀ امام عصر؟عج؟ و... . یک جهت هم همین نکته که یک ابراز ارادت به آستان مقدس سیدالشهدا{علیه السلام} باشد. این یک نگاه کلی به کتاب فروغ شهادت بود.

[1]- فروغ شهادت، ص427