<کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ>[1]
«هر کسى چشندۀ مرگ است و ما شما را به نوعى خیر و شر آزمایش مىکنیم؛ و به سوى ما بازگردانده مىشوید.»
جدایی از دنیا حقیقتی انکارناپذیر است. هر انسانی پس از ورود به عالم دنیا، به ناچار باید روزی از این عالم رخت بربندد و به عوالم اخروی سفر نماید. او باید این حقیقت را نصب‌العین خود قرار دهد و همواره متوجه این باشد که در عالم دنیا چونان مسافری است که چند صباحی جهت برداشت زاد و توشه رحل اقامتش را در کرۀ خاکی افکنده است و هر آن باید منتظر ندای «الرحیل» فرشتۀ مرگ باشد. چنین کسی در سیر به سوی محبوب، خود را مشغول امور ناچیز دنیوی نخواهد کرد و پیوسته در فکر ادامه مسیر تا رسیدن به لقای محبوب است.
در مقابل، کسی که زندگانی خود را در غفلت از عالم آخرت سپری کند، مرگ و جدایی از دنیا، شروع سختی‌های او خواهد بود؛ چون تمام وجودش را به دنیا و تعلقات دنیوی معطوف داشته است و هنگام جدایی از جهان سست‌بنیاد و معشوق دل‌فریبِ مجازی، متحمل دردهای زیادی خواهد شد.
«مجو درستی عهد از جهان سست‌نهاد که این عجوزه عروس هزارداماد است»[2]
خوشا آن که از خواب غفلت بیدار شده و با جبران مافات، گام در مسیر بندگی نهد. او پیوسته مراقب است تا حریم مولا را رعایت کند و هر عملی که از او سر می‌زند، دائما متوجه حضور گواهان الهی است. چنین کسی همواره به یاد مرگ بوده و مقدمات سفرش را خود مهیا کرده باشد تا او را به‌اجبار به سوی عوالم بعدی نکشانند. هیچ‌گاه مرگ را فراموش نخواهد کرد.
نوشتار پیش رو، جلد چهارم از مجموعه «مراقبات اخلاق توحیدی» است که شامل مراقبه «توجه به منازل اخروی (با محوریت مرگ)» است. این مراقبه، دارای دو مرتبه است که در دو فصل مستقل به آن پرداخته شده است: مراقبۀ مرگ مطلق، مراقبۀ مرگ مقید. در هر فصل، مقدماتی پیرامون مراقبه هریک به همراه محتوای یک‌اربعین آورده شده است. مراد از مرگ مطلق، توجه دائمی به مرگ و انقطاع حیات دنیوی و جدایی از آن و رسیدن به عالم آخرت است؛ و مراد از مرگ مقید، همان مرگ متعارف است که با اتمام مدت عمر، روح از بدن انسان جدا شده و به عالم دیگر می‌پیوندد.
محتوای هر روز به این ترتیب است: ابتدا آیه‌ای از قرآن کریم و سپس روایتی از کلام اهل‌بیت؟عهم؟ آورده شده است. برای تلطیف فضای هر روز، به کلامی از بزرگان علم و معرفت و سپس اشعاری که تبیین‌کنندۀ محتوای هر روز هستند، استناد شده است. محتوای بعدی، داستانی ناظر به مطالب روز است و سپس، ادعیه‌ای که از لسان نورانی اولیای الهی؟عهم؟ صادر شده است، پایان‌بخش مطالب روزانه هستند.
در پایان لازم می‌دانیم از حجت‌الاسلام مهدی امیری که مسئولیت این مجموعه را بر عهده داشت، کمال تشکر و قدردانی را به عمل آوریم. از حجت‌الاسلام علیرضا حمیدی‌مقدم و آقای سعید خیابانی نیز که همکاری شایانی در این اثر داشتند، قدردانی می‌نماییم. همچنین از استاد گران‌قدر محمد‌تقی فیاض‌بخش که این مجموعه به توصیه و تحت عنایات ایشان تدوین شد و حسن توجه، دقت نظر و رهنمودهای عالمانه ایشان بسیار راهگشا بود، کمال قدردانی و تشکر را داشته و توفیقات روزافزون از محضر استاد حقیقی وادی معرفت، حضرت صاحب‌الزمان؟عج؟، برای ایشان و همۀ اساتید معظم اخلاق مسئلت داریم و امیدواریم این اثر مقبول حضرت ایشان واقع شده و برای استفاده علاقه‌مندان مفید واقع گردد.
مؤسسه جلوه نور علوی{علیه السلام}