«خیانت»، در ثقلین
الف. در قرآن
<وَ لا تُجادِلْ عَنِ الَّذینَ یَخْتانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ خَوَّاناً أَثیماً>[1]
«و از کسانى که به خود خیانت مىکنند دفاع مکن؛ زیرا خدا هرکس را که خیانت پیشه و گناهکار است دوست ندارد.»
ب. در روایات
«عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ{علیه السلام} قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{صلوات الله علیه}: لَیْسَ مِنَّا مَنْ أَخْلَفَ بِالْأَمَانَةِ وَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{صلوات الله علیه}: ظالْأَمَانَةُ تَجْلِبُ الرِّزْقَ وَ الْخِیَانَةُ تَجْلِبُ الْفَقْرَ».[2]
«سکونی از امام صادق{علیه السلام} نقل می‌کند که حضرت{علیه السلام} فرمود که پیامبر خدا{صلوات الله علیه} فرمود: کسی که خلف در امانت می‌کند، از ما نیست؛ و حضرت{علیه السلام} فرمود: رسول خدا{صلوات الله علیه} فرمود: امانت‌داری جلب روزی می‌کند و خیانت جلب فقر می‌کند.»
معنا و حکم خیانت
آیت‌الله مکارم:
خیانت در امانت حرام است و از گناهان کبیره است و اگر کسى امانتى را بپذیرد، باید در نگهدارى آن کوتاهى نکند و هروقت صاحب امانت از او بخواهد، به او بدهد؛ خواه صاحب امانت مسلمان باشد یا غیرمسلمان.[3]
[در پاسخ استفتایی:] پاسخ: در‌صورتى‌که خیانت در امانت سبب اتلاف عین یا منفعت شده حق‌الناس است و باید خسارت را به صاحب آن بدهد.[4]
توبه از خیانت
آیت‌الله سیستانی:
پرسش: توبۀ از گناه خیانت در امانت، به چه نحو می‌باشد؟
پاسخ: استغفار است و اگر حق مالی به ذمه دارد، به صاحبش مسترد کند.[5]